Renesans to epoka w historii kultury europejskiej, obejmująca głownie wiek XVI. Słowo ,,renesans " (,,odrodzenie") nawiązuje do odrodzenia się kultury i sztuki antyku w tym okresie. Mottem renesansu stał się ,,powrót do źródeł", co przede wszystkim oznaczało humanizm antyku. Renesans prowadził do nowego spojrzenia na człowieka, którego postrzegano jako coś nieskończenie wielkiego i wartościowego. W ten sposób narodził się nowy nurt filozoficzny - humanizm. Stawiał on człowieka w centrum zainteresowania. Humanizm renesansowy cechował indywidualizm, który zakładał, że nie jesteśmy tyko ludźmy, ale także unikalnymi osobowościami. Ideałem stał się ,,człowiek renesansu", który zajmował się wszystkimi dziedzinami życia, sztuki i nauki. Nowy sposób patrzenia na człowieka wzbudził także zainteresowanie anatomią ludzkiego ciała. Często przeprowadzano sekcję zwłok, by dowiedzieć się, jak zbudowane jest ciało. Nowy pogląd na człowieka prowadził także do nowego nastawienia do życia. Człowiek przestał istnieć tylko dla Boga. Dlatego ludzie zaczęli cieszyć się życiem doczesnym.
W renesansie filozofia i nauka coraz bardziej odrywały się od teologii kościelnej. Narodził się pogląd, nazywany panteizmem, który zakładał, że Bóg obecny jest w dziele stworzenia i że skoro jest on nieskończony to musi być on wszędzie. Renesans również charakteryzował się ,,nową metodą naukową ", która polegała na całkiem innym spojrzeniu na naukę. Badano przyrodę własnymi zmysłami. Zaczęto twierdzić także, że każde badanie przyrody musi opierać się na obserwacji, doświadczeniu i eksperymencie. Nazywamy to metodą empiryczną, polegającą na zdobywaniu wiedzy o świecie poprzez własne doświadczenie.
Jedną z centralnych postaci renesansu był Marsilio Ficino, włoski filozof, który zasłynął ze słów : ,, Poznaj samego siebie, o boski rodzie w człowieczym przebraniu". Z kolei Pico Della Mirandola napisał mowę ,,O wielkości i godności człowieka". Jednym z głownych przedstawicili humanizmu był także Giordan Bruno, który twierdził, że Bóg jest obecny w przyrodzie. Uważał również, że wszechświat jest nieskończony. Za głoszenie swoich tez został spalony na stosie w 1600 r. w Rzymie. Z kolei Galileusz był jednym z najwybitniejszych uczonych w XVII w.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz