Neoplatonizm to filozofia powstała w II wieku n.e. w Aleksandrii pod wpływem myśli Platona oraz pogańskiej myśli religijnej. Najważniejszym neoplatończykiem był Plotyn (ok. 205-270), który studiował filozofię w Aleksandrii, lecz później przeniósł się do Rzymu. Przywiózł on ze sobą naukę o zbawieniu, która miała poważnie konkurować z chrześcijaństwem, gdy zaczęło ono odgrywać coraz większą rolę. Plotyn uważał, że świat rozciągnięty jest między dwoma biegunami. Na jednym krańcu znajduje się boskie światło, które nazwał „jednią”. Czasami mówił o nim „Bóg”. Na drugim krańcu panuje absolutna ciemność, do której nie dociera nawet odrobina światła jedni. Zdaniem Plotyna jednak, owa ciemność nie jest żadnym bytem, lecz tylko nieobecnością światła, sama w sobie nie istnieje.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz