Heraklit z Efezu w Azji Mniejszej żył ok. 540-480r.p.n.e. Uważał, że najbardziej charakterystyczną cechą przyrody jest jej ciągła zmienność. Heraklit bardziej ufał temu co obserwował zmysłami niż temu co podpowiadał mu rozum. Filozof ten głosił, że wszystko jest w ruchu i nic nie trwa wiecznie, dlatego np. nie można „ dwa razy wejść do tej samej rzeki”. Dzieje się tak, ponieważ gdy wchodzimy do niej po raz drugi, wtedy i rzeka jest inna i my jesteśmy inni. Z tym stwierdzeniem Heraklita nie zgadzał się natomiast inny filozof, Parmenides. Uważał on , że żadna prawdziwa zmiana nie jest możliwa. Heraklit podkreślał także, że świat pełen jest ciągłych przeciwieństw. Gdybyśmy nie chorowali, nie rozumielibyśmy co to znaczy być zdrowym. Gdybyśmy nigdy nie zaznali głodu, nie mielibyśmy żadnej radości z tego, że się najemy. Gdyby nie ciągła walka przeciwieństw świat przestałby istnieć. Heraklit uważał również, że chociaż my ludzie, nie zawsze myślimy podobnie i nie zawsze mamy taki sam rozum, musi istnieć swoisty „rozum świata”, który rządzi wszystkim, co dzieje się w naturze. Owo coś, będące początkiem wszystkiego, nazwał „ Bogiem” albo logos, z greckiego rozum.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz